Προλεγόμενα |
7 | |
Εἰσαγωγικὰ |
9 | |
1. | Ἐκκλησιαστικοὶ ἀγῶνες καὶ
συγγραφικὸ ἔργο. |
11 |
2. | Ἡ ὁμάδα τῶν
παραμυθητικῶν ἐπιστολῶν. |
14 |
3. | Διακριτικὴ συμπεριφορὰ πρὸς τοὺς πενθοῦντες. | 20 |
4. | Θνητὸς ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ συμφέρον του. Καὶ τῶν νέων ὁ θάνατος εὐεργεσία. | 24 |
Ἐπίλογος |
42 | |
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ |
43 | |
Μὲ τὰ σημαντικότερα
παραμυθητικὰ ἐπιχειρήματα |
45 |
|
1. | Ὁ ἄνθρωπος
γεννιέται θνητός. Δὲν εξαιρεῖται κανείς. |
47 |
2. | Καὶ ἡ κτίσις θνητή: Ὁ οὐρανός, ἡ γῆ, τὰ ἄστρα. |
48 |
3. | Οὔτε ἀναλγησία καὶ ἀπάθεια, οὔτε ὅμως ὑπερβολικὴ λύπη. Μετρημένος πόνος, μετριοπάθεια. | 49 |
4. | Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ στὸν θάνατο.
Οὔτε τύχη, οὔτε πεπρωμένο, οὔτε κακὸς Θεός. |
51 |
5. | Τὰ ὅρια τῆς ζωῆς τὰ ὁρίζει ὁ Θεὸς μὲ σοφία. Οἱ ἄνθρωποι ἀδυνατοῦμε νὰ καταλάβουμε. | 52 |
6. | Ἡ συμβίωση
δημιουργεῖ οἰκειότητα. Νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ ὅσο διάστημα μᾶς
ἐχάρισε ἀγαπητὰ πρόσωπα. |
54 |
7. | Ὁ θάνατος νέων ἀνθρώπων εὐεργεσία καὶ γι' αὐτοὺς ποὺ φεύγουν καὶ γι' αὐτοὺς ποὺ μένουν. |
55 |
8. | Ὁ θάνατος δὲν εἶναι τέλος, ἀλλὰ ἀρχὴ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Θὰ συναντηθοῦμε ὅλοι ἐκεῖ | 58 |
9. | Παράδειγμα ὁ Ἰὼβ καὶ ἡ μητέρα τῶν Μακκαβαίων. |
60 |
10. | Μὲ ἀνδρεία τὸν πόνο, γιὰ τὸ καλὸ τῶν συγγενῶν μας καὶ τῶν ἄλλων. |
61 |
11. | Φυλακὴ τὸ φθαρτὸ σῶμα. Εἶναι καλύτερα χωρὶς αὐτό. |
62 |
12. | Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ Θεὸς στέλνει παρηγοριὰ καὶ ἀνακούφιση. | 63 |
Γιὰ παραγγελίες ἀπευθύνεστε στὶς |